Κυριακή 27 Μαΐου 2012

Επαγγελματικές ασθένειες

Το στρες και ο ψυχικός πόνος που βιώνουν οι επαγγελματίες υγείας έχει απασχολήσει κατά καιρούς πολλούς επιστήμονες. Η επαφή με τον πόνο και το θάνατο, η επαφή με τους ασθενείς και τους συγγενείς τους, οι νυχτερινές βάρδιες, ο φόρτος εργασίας, οι αντίξοες συχνά συνθήκες εργασίας σε δημόσια κυρίως νοσοκομεία και το υψηλό αίσθημα ευθύνης μπορεί να οδηγήσουν στην επαγγελματική εξουθένωση (σύνδρομο Burn-out).
Στα μέσα της δεκαετίας του ’70 χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά ο όρος αυτός στις ΗΠΑ: Περιγράφει μια επαγγελματική παθολογία που χαρακτηρίζεται από γρήγορη κατανάλωση των ενεργειακών ψυχοσωματικών αποθεμάτων και μείωση των επαγγελματικών επιδόσεων και εκδηλώνεται με μεγάλη συχνότητα σε όσους ασκούν κοινωνικό λειτούργημα (γιατρούς, νοσηλευτές, κοινωνικούς λειτουργούς, δασκάλους κ.ά.). Εκτός όμως από το σύνδρομο εξουθένωσης, οι επαγγελματίες υγείας αντιμετωπίζουν και άλλα προβλήματα που επηρεάζουν την ποιότητα της ζωής τους:
• Oι χειρουργοί αντιμετωπίζουν συχνά τον κίνδυνο θρομβώσεων και πόνους στα πόδια λόγω της πολύωρης ορθοστασίας που απαιτούν ορισμένα χειρουργεία. Γι’ αυτό, ορισμένοι από αυτούς αντιμετωπίζουν αυτό τον κίνδυνο φορώντας προληπτικά ειδικές κάλτσες. Συχνά υποφέρουν από αυχενικό σύνδρομο, καθώς η στάση που έχουν την ώρα του χειρουργείου, το σκύψιμο δηλαδή, σε συνδυασμό μάλιστα με την ένταση, καταπονεί την αυχενική τους μοίρα.
• Oι νοσηλευτές παρουσιάζουν αυξημένη συχνότητα μυοσκελετικών ενοχλήσεων. Συχνότερα εμφανίζεται η οσφυαλγία, που συναντάται σε υψηλά ποσοστά (έως 85%), ανάλογα με την ηλικία, τη θέση εργασίας και τη φυσική κατάσταση του εργαζομένου. Βασική αιτία της μυοσκελετικής καταπόνησης θεωρούνται τα φορτία που δέχονται οι νοσηλευτές κατά τη διάρκεια της μεταφοράς, ανύψωσης, μετακίνησης ασθενών, ενώ ενοχοποιείται και η λανθασμένη στάση του σώματος κατά τη διάρκεια εργασιών σε παρατεταμένη κάμψη.
• Oι νοσηλευτές των ΜΕΘ (Μονάδων Εντατικής Θεραπείας) είναι επίσης αρκετά επιβαρημένη ειδικότητα. Εργάζονται καθημερινά μέσα σε έναν περιορισμένο και κλειστό χώρο, απομονωμένο από τα άλλα τμήματα του νοσοκομείου. Υφίστανται υψηλά επίπεδα θορύβων, λόγω των μηχανημάτων υποστήριξης των ζωτικών λειτουργιών των ασθενών. Καλούνται να φροντίσουν ασθενείς με άγνωστη ή αβέβαιη πρόγνωση, που βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση και απαιτείται συνεχής επαγρύπνηση και άμεση παρέμβαση όταν χρειαστεί. Επίσης, το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό εκτίθεται και σε βιολογικούς κινδύνους που προέρχονται από την επαφή με αρρώστους, καθώς και από ατυχήματα (τσιμπήματα, κοψίματα) με μολυσμένα αντικείμενα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου