Κυριακή 3 Ιουνίου 2012

Νοσοκομειακές λοιμώξεις.


Νοσοκομειακές λοιμώξεις ονομάζονται οι λοιμώξεις που εμφανίζονται σε ασθενείς τουλάχιστον δυο μέρες μετά την εισαγωγή τους σε νοσοκομείο και που οφείλονται σε μετάδοση κάποιου μικροβίου στον ασθενή από το νοσοκομειακό περιβάλλον ή ακόμα από ασθενή σε ασθενή άμεσα ή δια μέσου του προσωπικού φροντίδας των που συμπεριλαμβάνει γιατρούς,
νοσηλευτές, φυσιοθεραπευτές και άλλους εργαζόμενους στα νοσοκομεία. Αν και το ζήτημα των νοσοκομειακών λοιμώξεων έχει λάβει σημαντική δημοσιότητα τα τελευταία χρόνια, στη πραγματικότητα η συχνότητα αυτών των λοιμώξεων μειώνεται σταδιακά κατά την τελευταία 30ετία λόγω της βελτίωσης των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας στα περισσότερα μέρη του κόσμου. Ωστόσο οι νοσοκομειακές λοιμώξεις εξακολουθούν να είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο. Οι λοιμώξεις αυτές μπορούν να οδηγήσουν σε σημαντικά προβλήματα της υγείας των ασθενών και μερικές φορές ακόμα και θάνατο.
Μια σημαντική πτυχή του προβλήματος είναι το γεγονός ότι οι νοσοκομειακές λοιμώξεις προκαλούνται από μικρόβια τα οποία μπορεί να έχουν αντοχή στα περισσότερα διαθέσιμα αντιβιοτικά. Η κυριότερη αιτία για τη γένεση και την επέκταση του φαινομένου των λοιμώξεων με πολυανθεκτικά μικρόβια είναι η αλόγιστη χρήση των αντιβιοτικών σε εξωνοσοκομειακούς και νοσοκομειακούς ασθενείς. Η κατάχρηση των αντιβιοτικών οδηγεί σε μια γενετική πίεση επιλογής των μικροβίων με αντοχή στα αντιβιοτικά. Η κατάσταση αυτή οδηγεί σε ανθεκτικές στη θεραπεία λοιμώξεις από κοινά μικρόβια, όπως ο σταφυλόκοκκος και το κολοβακτηρίδιο. Επίσης τα τελευταία χρόνια η συχνότητα λοιμώξεων από μικρόβια όπως το Ακινητοβακτηρίδιο (Acinetobacter) και η Ψευδομονάδα (Pseudomonas) έχουν γίνει συχνές σε πολλά νοσοκομεία του κόσμου οδηγώντας στο σημαντικό πρόβλημα των νοσοκομειακών λοιμώξεων από αυτά τα βακτηρίδια που έχουν αντοχή στα περισσότερα διαθέσιμα αντιβιοτικά.
Πώς μπορεί όμως να ελαττωθεί η πιθανότητα ανάπτυξης μιας νοσοκομειακής λοίμωξης; Για παράδειγμα, πώς μπορεί να μειωθεί η πιθανότητα για ένα νέο ή ηλικιωμένο ασθενή που εισέρχεται στο νοσοκομείο για μια απλή σχετικά εγχείρηση όπως η σκωληκοειδεκτομή ή χολοκυστεκτομή να μην αναπτύξει νοσοκομειακή λοίμωξη που θα οδηγήσει σε σημαντική παράταση του χρόνου νοσηλείας αλλά και κινδύνους ακόμα και για τη ζωή του; Υπάρχουν διάφορα μέτρα τα οποία έχουν αποδειχτεί ότι βοηθούν στην αποφυγή μετάδοσης μιας νοσοκομειακής λοίμωξης.
Πρώτο και σπουδαιότερο είναι το πλύσιμο των χεριών του ιατρικού, νοσηλευτικού και άλλου προσωπικού των νοσοκομείων που φροντίζει τους ασθενείς. Δεύτερο, είναι η απομόνωση με διάφορους τρόπους των ασθενών που πάσχουν από μεταδοτικές λοιμώξεις και που είναι δυνατό να εκθέσουν άλλους ασθενείς στον κίνδυνο μετάδοσης των λοιμώξεων. Τρίτο, η σωστή προφυλακτική χορήγηση αντιβιοτικών σε ασθενείς που υποβάλλονται σε μια εγχείρηση στον κατάλληλο χρόνο, με το κατάλληλο φάρμακο, και για την κατάλληλη διάρκεια. Τέταρτο, η απολύμανση των εργαλείων που έχουν άδεια χρήσης για περισσότερες από μια φορά στους ασθενείς. Επίσης, ιδιαίτερα σημαντική είναι η συνεχής επιτήρηση της συχνότητας των νοσοκομειακών λοιμώξεων από τις Επιτροπές Ελέγχου Λοιμώξεων των Νοσοκομείων για την έγκαιρη ανίχνευση επιδημίας τέτοιων λοιμώξεων στο νοσοκομείο και τη λήψη αποτελεσματικών μέτρων για την αντιμετώπισή της.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου